Zayıflıklar, Bahaneler

Kendini hiç çıkmazda hissettin mi ?
Neden böyleyim diye kafayı yerken cevabın zerresine ulaşamadığın oldu mu ?
Kaybettin mi hiç özsaygını, özsevgini ?

2 yıldır git gelli yaşıyorum. Her gidişin bir kendini kandırma ve her gelişin daha sert daha acı olduğunu bile bile yaşıyorum.

Uyum sağlayamıyorum, topluma adapte olamıyorum, bazen okula gidemiyorum.
En kötüsü derdimi anlatamıyorum bu her derdime "senden beteri var" ayağı yapıp beni avuttuğunu sanan gerizekalılar yüzünden.
Eee biz çok mu iyiyiz sanki diyip gerçekten iyi olan ikiyüzlüler yüzünden
"Ergen misin yav eheheh" diyen ama berkacanla ayrıldığında 3 ay kendine gelemeyenler yüzünden

Konuşamıyorum, içimde patlatıyorum her acımı

Ve böylece çürüyorum

Varolmak çok acı ulan, nasıl dayanıyosunuz ?

Hayattaki gördüklerime katlanamıyorum
Benle aynı şeyleri görüp "amaan bana mı kaldı" diyenlere dayanamıyorum
İnsan sürülerinin hayata uyup akıp gitmelerini anlamlandıramıyorum

Ya gerçekten doğrudan zayıfım ya da zayıfım diye kendimi kandırdığım için dolaylı yoldan zayıfım

Ama Lostdaki smoke dan bile beter, karanlık birşeylerin olduğunu biliyorum içimde
Bu yazının bile onu beslediğini biliyorum

Ama ne yapacağımı hiç bilmiyorum. Susuyorum.
Yüzümü çeviriyorum her acıdan, her mutsuz müzikten, her son dakika haberinden. Ama saklambaçta sayarken iki parmağının arasını hafif açıp gözüyle dışarıya süzen çocuk gibi açıyorum gözlerimi gizlice, dur lan nolacak diyip

Kafamı sikiyim, iyigünler